ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΒΛΑΧΟΥ

Το παρόν βιβλίο, που είναι έκδοση της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, γράφηκε όταν ο συγγραφέας, ως Πρόεδρος της Επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος για την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ασχολήθηκε με την διδασκαλία της Εκκλησίας για το ανθρώπινο σώμα, καθώς επίσης και για την άσκηση και την άθληση που συνδέονται με το σώμα του ανθρώπου.

Εξετάζεται συνοπτικά η διδασκαλία του Χριστιανισμού γενικά για το ανθρώπινο σώμα και η διδασκαλία Πατέρων της Εκκλησίας που κάνουν λόγο στα έργα τους για την μεγάλη αξία και σπουδαιότητα που έχει το σώμα του ανθρώπου έναντι όλης της άλλης κτίσεως. Παρουσιάζεται η σχέση μεταξύ ψυχής και σώματος και ότι το σώμα συμπορεύεται και εξαγιάζεται μαζί με την ψυχή αφού έχει την δυνατότητα να γίνη ναός του Αγίου Πνεύματος.

Διατυπώνεται με συντομία πόσο στενά συνδέεται με την ανθρώπινη ζωή η άσκηση και ποιά είναι η ουσία και ο σκοπός της ορθοδόξου ασκήσεως. Αναλύεται η σχέση και η διαφορά μεταξύ σωματικής και πνευματικής ασκήσεως. Η ορθόδοξη άσκηση δεν είναι μια ατομική γυμναστική της διανοίας και του σώματος, αλλά είναι ένας τρόπος ζωής και μια συνεχής πορεία για την θεραπεία της ψυχής, ώστε να αποκτήση ο άνθρωπος κοινωνία και ενότητα με τον Θεό. Με την άσκηση και την συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας, με κέντρο την Θεία Ευχαριστία, όλος ο άνθρωπος (ψυχή και σώμα) αγιάζεται.

Διαβάζοντας για την άθληση του σώματος γίνεται κατανοητή η σχέση μεταξύ αθλητισμού και χριστιανισμού και ότι ο Χριστιανός θεωρείται αθλητής που αγωνίζεται τον καλό αγώνα της πίστεως. Οι άγιοι Πατέρες, για να γίνη κατανοητή η πνευματική άσκηση και για να παρουσιάσουν τον τρόπο και την μέθοδο που πρέπει να γίνωνται και οι πνευματικοί αγώνες, παίρνουν εικόνες από τους αθλητές και από τους σωματικούς αθλητικούς αγώνες. Φαίνεται καθαρά ότι, όπως σε κάθε άθληση και προπόνηση υπάρχουν δύο απαραίτητοι όροι, δηλαδή ο προπονητής, αλλά και η χρησιμοποίηση καταλλήλου μεθόδου, το ίδιο συμβαίνει και στην ορθόδοξη πνευματική άθληση. Ο Πνευματικός πατέρας είναι στην θέση του ειδικού προπονητού και οι τρεις βαθμοί της πνευματικής ζωής (κάθαρση, φωτισμός, θέωση) είναι η ορθόδοξη μέθοδος την οποία πρέπει να χρησιμοποιήση ο Χριστιανός για να ανταποκριθή στον σκοπό της εκκλησιαστικής ζωής.

Στο τέλος του βιβλίου καταγράφονται απαραίτητα μηνύματα που προκύπτουν από τους αθλητικούς αγώνες υπογραμμίζοντας διάφορες πτυχές της πνευματικής ζωής και πόσο αποτελεσματικά μπορεί να βοηθήση η Εκκλησία με την ησυχαστική και νηπτική της παράδοση τους αθλητές στην «νοερά προπόνηση».

Η Εκκλησία εξασκώντας ποιμαντική αγωγή ασχολείται και με τον αθλητισμό, ο οποίος θα πρέπει να αποβλέπη στην πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου και να μην είναι αυτοσκοπός στην ζωή του.